گرفتاری سختی است این که شمامت بشنوی, آن هم از نزدیکترین کسان و یارانت, اما جوابی برای گفتن نداشته باشی. رویاهایت فرو میریزد وقتی کسی را نداری که کنارش به ریش دنیا بخندی و تلخی دشنام شنیدن از یاران را به شیرینی همدلی و همزبانی تحمل کنی. چه کوچکند و فرار, دلخوشی های دنیای پوچ آدمیزاد و چه دور و دراز آرزوهای قشنگ حالا محتضر