اعتراف; با لختی درنگ/قحط شقایق

اعتراف میکنم که مرد بودن را یاد نگرفته ام. هنوز عوض شدن را بلد نیستم چه برسد به عوض کردن. حتی بچگانه ادای مردها را درآوردن هم یادم رفته. امید به مرد شدن همان شقایقی است که تا هست زندگی باید کرد. زنده ام اما شقایقی این اطراف نیست