آهای روزگار
آهای زندگی
شما با من خوب تا نکردید
اما من نمی خواهم تسلیم شوم
دوست دارم خوب باشم
با بدها خوب تا کردن، سخت است
سخت است به جای مقابله به مثل، حسن نیت داشت
سخت است بیل را از دست دیوانه ای بگیری که روزهای دیوانگی بیل دستت داده
سخت است اما تنها یک امید آسانش می کند
امید به خوبی خوبانی که این روزها ادای بدها را درمی آورند تا انتقام بگیرند
انتقام یک اشتباه بزرگ اما سهوی
و همچنان ذکرم همین است:
لا اله الا انت؛ سبحانک؛ انی کنت من الظالمین؛ فاستجب لی و نجنی من الغم
هم از سکوت گریزان ، هم از صدا بیزار
چنین چرا دلتنگم ، چنین چرا بیزار
به خانه ام بروم؟! خانه از سکوت پر است
سکوت می کند از زندگی مرا بیزار
تمام خانه سکوت و تمام شهر صداست!
از این سکوت گریزان، از آن صدا بیزار
کاش پاسخ داشت این پرسش که ما در زندگی
با همیم اما چرا احساس غربت می کنیم؟
خودت گفتی: و ذاالنون اذ ذهب مغاضبا فظن ان لن نقدر علیه فنادى فى الظلمات ان لا اله الا انت سبحانک انى کنت من الظالمین فاستجبنا له و نجیناه من الغم و کذلک ننجى المؤمنین
این روزها ذکرم شده لا اله الا انت سبحانک انی کنت من الظالمین و منتظرم تا اجابتم کنی و از غم نجاتم دهی ای خدای یونس