می خواستم؛ نشد

می خواستم که عقده ی دل وا کنم ، نشد

نفرین بر این سکوت غم افزا کنم ، نشد

می خواستم به شیب جنون زودتر رسم

یعنی که پشت فاصله را تا کنم ، نشد

گم بوده ام همیشه و گمگشته ام هنوز

هرگز نشد به عشق تو پیدا شوم نشد

عاشق دلان به عشق رسیدند و من هنوز

پا در رکاب مانده ام که بر پا شوم نشد 

درد

از درد سخن گفتن و از درد شنیدن ~ با مردم بی درد ندانی که چه دردی است

الخیر فی ما وقع یا ...

چه بسیار پیشامدهایی که فریاد ناشکریم را در آورده ولی خیلی زود خیر کثیر از دل آن روزیم شده. میخواهم این بار و در این نقطه از زمان رضألرضاه را تمرین کنم. اگر حسی بود دعا کنید تلخی های دنیا، شیرینی با خدا بودن را از یاد هیچ کداممان نبرد

چو تخته پاره بر موج

سرخود شدن خیلی بده و بدتر از اون بی خود شدن و بی خودی شدنه. چقدر خوب میشد اگر به جای بی خودی شدن از خود بی خود میشدم.

چه فاصله کوتاهی

مرز باریکی است بین حال خوش و ناخوش; فاصله کوتاهی به بلندای یک جمله دوستانه، یک نگاه برادرانه یا یک نجوای شبانه. حال خوش اصلی ارزانی از ما بهتران; دلخوش شدن به دیدار یک دوست خوب هم خودش غنیمتی است; غنیمتی که امروز قسمت من شد تا برای چند ساعت هم که شده مزه خوشی یادم بیافتد هرچند درد ما جز به مداوای تو درمان نشود

زودرنجی; خودبینی و خود درگیری

قبل تر فکر میکردم زودرنجی از خودبینی حاصل میشه. زودرنج شده ام کمی این روزها. بیشتر از خودبینی اما خود درگیری عاملشه. خودبینی یعنی درگیر خودت باشی و هر چیز کوچکی برنجونت. خود درگیری اما یعنی با خودت مسئله و درگیری داشته باشی که باعث میشه زود برنجی از هر چیزی. خدایا خودبینی رو از ما بگیر; خود درگیری هامون رو هم ختم بخیر کن

عجب شعری

صد ماه اگر روزه بگیریم و بگیرید و بگیرند
همتا نشود با عظش خشک دهان علی اصغر
پی نوشت: پیامکی وبلاگ به روز کردن این دردسرها را هم دارد. پیامکی که دوست عزیزم فرستاده بود رو فرستادم تا اینجا قرار بگیره ولی گویا ناقص افتاده و موجبات خنده و شادی جمعی از دوستان را فراهم کرده

ترانه ای برای روزهای دوری

چه سخته مال هم باشیم و بی هم/ میبینم میری و میبینی میرم/تو وقتی هستی اما دوری از من/ همیشه زنده باشم نه بمیرم/ نمیگم دلخور از تقدیرم اما/ تو میدونی چقدر دلگیره این عشق/ فقط چون دیر باید میرسیدیم/ داره رو دست ما میمیره این عشق/ تمام لحظه های این تب تلخ/ خدا از حسرت ما باخبر بود/ خودش ما رو برای هم نمیخواست/ خودت دیدی دعامون بی اثر بود

سر زلفی گرفته ام که بیا و ببین

شاعر میگه:

مصلحت دید من آنست که یاران همه کار / بگذارند و خم طره یاری گیرند

منظورشان از خم طره هم یحتمل سر زلف بوده است. سر زلفی که ما گرفته ایم اینجاست:

پایگاه خبری تحلیلی ائل پرس

خنجر نیش فولاد و دل ناآزاد

شنیده بودیم "چشم می بینه و دل می خواد" نمی دونم حالا که چشم نمی بینه، دل چرا می خواد؟