چند روز گذشته که یک تاسوعا و عاشورا و شام غریبان تقریبا متفاوت نسبت به سالهای گذشته را گذراندم سعی کردم متنی برای اینجا بنویسم که نشد.
تنها موضوعی که به ذهم می رسید این بود که آیا این که گفته اند هرکسی را کربلایی است یعنی اینکه هر کس در یک بزنگاه خاص مورد امتحان قرار می گیرد و حسینی و یزیدی بودنش سنجیده می شود؟
فکر می کردم آوینی جمله ای با این مضمون دارد که هر کسی را کربلایی است؛ اندکی گشتم نبود؛ به هرحال این می تواند یک اندیشه باشد که تو خوب یا بد و یا حتی خاکستری کربلایی خواهی داشت و انتخاب تو مشخص خواهد کرد در کدام دسته ای؛ در دسته حسینی ها، در دسته یزیدی ها یا در دسته ساکت ها _ هر چند این هم بخشی است از آن دسته قبلی_
اما امسال فکر کردم قرار نیست کربلا و عاشورای من نوعی در یک جغرافیای واحد و در یک زمان یک روزه یا یک ماهه واقع شود.
درگیر این گزاره ام که هر لحظه ای از زندگی به عنوان آزمونی از سلسله امتحانات ممتد الهی بخشی است از عاشورایی که باید من ثابت کنم راست گفته ام وقتی خوانده ام "یا لیتنا کنا معک".
خدایا ایمانی ده که یقین و استواری در راهت را اتمم نعمم قرار دهد.
- ۹۲/۰۸/۲۴