راه همین جا است؛ چشم ها را باید شست

چشم ها را باید شست. جور دیگر باید دید.

چشمِ ناشسته، می بیند اما نمی بیند؛ می بیند اما نمی فهمد. چشم ها را باید شست تا دیدنی ها را دید. چشم ها را باید شست و نادیدنی ها را دید و فهمید.

چشم سر باید شست؛  سر تا پا چشم باید شد و دید تا چشم دل هم بینایی یابد و آنگاه به تماشا نشست و مزه مزه کرد "ما رایت الا جمیلا" را.

و چه مطهَری بهتر از زلال اشک بر حسین (ع) برای شستن چشم سر و چشم دل؛ آبی مطهِر از چشمه سار عاشقی؛ اشکی نمکین برآمده از حرارتی ابدی که سردی نپذیرد و آرام نگیرد " ان لقتل الحسین(ع) حرارت فی قلوب المومنین لم تبرد ابدا" .

شعر محتشم باید به یاری آید تا وصف کرد این شور را "باز این چه شورش است که در خلق آدم است ..."

اشک پرده در است و اینجا پرده ظلمت دنیا از پیش روی چشم دل می زداید.

آری شعور حسینی هم ریشه در همین شور عاشقانه دارد. قطره قطره ی اشک و لحظه لحظه ی این ماتم شعور آفرین است و انسان ساز. مسیر دیگری هم نیست. صراط مستقیم همین جا است. "ان الحسین مصباح الهدی و سفینة النجاة"